‘Siri, waar is mijn kind?’

Afgelopen week kreeg ik een appje van mijn moeder, of ik even in de gezinscirkel van ‘Life 360’ wilde stappen. Met toestemming, kan de app ‘Life 360’ je locatie met anderen delen. Ik moet eerlijk zeggen, toen ik doorhad dat mijn ouders zo altijd zouden kunnen zien waar ik op dat moment ben, was ik niet héél enthousiast. Het idee dat iemand op elk moment zou weten waar ik uithang… Daar krijg ik toch wel een beetje de rillingen van. Ik heb geen verborgen geheimen, maar wat privacy stel ik toch wel op prijs. Later bedacht ik me: ‘Weetje, mijn ouders zijn de ergste niet. Dat ze willen weten waar ik ben, in geval van nood, snap ik ook wel. Ik stap wel in die cirkel.’

GPS-systemen zijn systemen tussen GPS-ontvangers en GPS-satellieten die signalen met uitwisselen. Deze signalen bevatten informatie over de locatie van satelliet en ontvanger en de tijd. Door de informatie die deze signalen bevatten, kan een GPS-ontvanger uitrekenen op welke afstand hij zich bevindt van de satelliet en dit vervolgens weergeven op een kaart van de wereld. En zo komt de functie ‘gps-locatie’ van menig mobiel tot stand.

Sinds de opkomst van deze nieuwe technologie gebruiken veel ouders een GPS-systeem om hun kind te volgen als zij buitenshuis zijn. Maar is het wel verantwoord om als ouder op deze manier toezicht te houden op je kind?

Je kind kunnen volgen door middel van GPS-locatie is voor veel ouders een perfecte uitkomst. Als je als ouder ten alle tijden kunt opzoeken waar je kind zich bevindt, geeft dat veel rust. Je weet dan immers zeker dat je kind in een veilige omgeving is. Ook geeft een GPS-trackingssysteem de mogelijkheid om kinderen extra te monitoren. Bij een moeilijker opvoedbaar kind is het bijvoorbeeld gunstig om zo na te gaan of het kind niet spijbelt. Daarnaast dient een trackingssysteem ook als een manier om de veiligheid van kinderen te bemiddelen. Op het moment dat een ouder ziet dat zijn kind zich in een onveilige buurt bevindt, kan deze het kind waarschuwen.

Afgezien van de mogelijkheden die GPS-systemen bieden, zitten er ook nadelen aan vast. Wanneer ouders hun kind constant monitoren, krijgt het kind bijvoorbeeld geen mogelijkheid om onafhankelijk de wereld te verkennen. Zijn ouder kijkt per slot van rekening altijd mee. Daarbij, ontstaat het gevaar dat gevoelige GPS-informatie in verkeerde handen komt. Veel GPS-trackingapps hebben namelijk een zwakke beveiliging. Hierdoor kunnen hackers gemakkelijk toegang krijgen tot GPS-gegevens. Verder zorgt het gebruik van GPS-systemen voor een risico op een verslechtering van toezicht op kinderen. Want het directe toezicht dat een ouder of oppas een kind biedt, wordt door de komst van GPS-systemen steeds gemakkelijker aan technologie gegeven. Geen goede zaak, want direct toezicht is veel effectiever en veiliger (Herbert, 2006).

De komst van GPS-systemen biedt dus allerlei nieuwe mogelijkheden voor ouders die hun kinderen extra willen monitoren. Het is echter de vraag of de technologie daarentegen geen schijnveiligheid biedt. Ouders zullen zich bewust moeten worden van de goede en slechte kanten van GPS-trackingssystemen en vervolgens zichzelf de vraag stellen: ‘Wegen de voordelen van GPS-systemen tegen de nadelen op?’

Wat vind jij van GPS-tracking? Ben je voor of tegen deze manier van monitoren? Laat het ons weten in de reacties hier beneden!

Referenties

Herbert, W. A. (2006). No direction home: Will the law keep pace with human tracking technology to protect individual privacy and stop geoslavery? ISLP, 2(2), pp. 414-415.

Simpson, B. (2014). Tracking children, constructing fear: GPS and the manufacture of family safety. Information & Communications Technology Law, 23(3), pp. 273-285, DOI:10.1080/13600834.2014.970377.